เรามีภาพที่ปลูกฝังมาแต่เด็กว่าหนังสือทุกเล่มดี นักเขียนทุกคนรู้มาก (จึงเขียนได้) และหนังสือคือสิ่งมีประโยชน์ใหญ่หลวง
นี่คือภาพลวงตาอย่างหนึ่งของมนุษยชาติ เพราะในความจริง ไม่ใช่หนังสือทุกเล่มดี ไม่ใช่นักเขียนทุกคนรู้จริง และไม่ใช่หนังสือทุกเล่มมีประโยชน์ ตรงกันข้ามหนังสือจำนวนมากเลวร้ายและอันตรายใหญ่หลวง ยิ่งอ่านยิ่งโง่ ยิ่งยากจน ยิ่งลงเหว
ผมจำเป็นต้องพูดเรื่องนี้เพราะในโลกที่แชร์ทุกอย่างโดยไม่คิด เราเชื่อกันง่ายเหลือเกิน ในรอบหลายปีนี้เห็นคนบริจาคหนังสือเลวเข้าห้องสมุดเพื่อประโยชน์ในเรื่องภาษีและอื่นๆ แล้วเป็นห่วง เด็กรุ่นใหม่เห็นหนังสือก็อ่านกันไป เชื่อและอ่านโดยไม่คิดโต้แย้ง เชื่อว่ามันเป็นของดีมีคุณค่า
เวลาอ่านหนังสือ นักอ่านพึงคิดเสมอว่าคนเขียนอาจโง่กว่าเรา อย่าทึกทักเป็นอันขาดว่านักเขียนฉลาดกว่าเราและเขียนถูกไปหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคนเขียนมีปริญญาหลายใบ มีตำแหน่ง มียศ จบเปรียญหลายประโยค ยิ่งต้องตั้งข้อสงสัยว่าพวกเขาอาจผิด
เวลาอ่านหนังสือทุกเล่มจึงควรอ่านแบบจับผิด ตั้งคำถามทุกอย่าง คิดให้ไกลกว่าคนเขียน ถ้าสงสัยตรงไหนแล้วหนังสือไม่อาจตอบได้ ก็ไปค้นคว้าเพิ่ม นี่จึงเป็นการอ่านที่ถูกต้อง
ถ้าอ่านแล้วเชื่อทุกอย่างในหนังสือ ก็ไม่ต่างจากการเดินตามอลัชชีที่สอนลัทธิบ้าบอคอแตก แล้วก็เชื่อเพราะเห็นว่าเป็นพระ
แน่ละ มีหนังสือเป็นล้านๆ เล่มในโลกที่สร้างปัญญาแก่ชาวโลก ทำให้เราพัฒนาเป็นคนที่ดีขึ้น แต่ถึงกระนั้นก็ต้องระวังสักนิดว่า ต่อให้นักเขียนจะเก่ง มีความรู้ มีคุณภาพ และมีจรรยาบรรณ ไม่ให้ยาพิษแก่คนอ่านก็ตาม แต่นักเขียนก็เป็นเพียงปุถุชน พลาดได้ หรืออาจเขียนบางเล่มมีประโยชน์ บางเล่มเป็นโทษ ดังนั้นอ่านแล้วคิดไปด้วยเสมอ และอย่าเชื่ออะไรง่ายๆ
รวมทั้งบทความนี้ด้วย!
____________
ขอขอบคุณบทความ/ที่มา/เครดิต
วินทร์ เลียววาริณ
เฟซบุ๊ค https://www.facebook.com/winlyovarin/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น